,,Het was denk ik de enige keer in mijn voetbalcarrière dat ik geen zin had om te gaan voetballen. Ik zag er echt als een berg tegen op. Het werd ook de minst leuke wedstrijd in mijn loopbaan. Aan de andere kant was het afscheid wel weer mooi. De club had haar best gedaan. Ik houd dus een dubbel gevoel over aan de laatste ontmoeting tegen VRC.’’

Aan het woord is Marco van Rooijen. De 35-jarige linkspoot van Otterlo nam zaterdag noodgedwongen afscheid als voetballer. ,,Ik heb zeventig minuten mee gehobbeld. Conditioneel voelde ik het wel dat ik al een tijdje niet had getraind. Voetballend ging het op zich wel. Maar het feit dat de knie een dag later heel dik was, gaf nogmaals aan dat stoppen de enige optie is.’’

Het betekende dus het einde van de voetballoopbaan van de geboren Zeistenaar. Daar begon hij bij Saestum. Daarna volgde de jeugd van GVVV, weer Saestum, SDC Putten, Spakenburg, DOVO, Sparta Nijkerk, Bennekom, Otterlo, WAVV en weer Otterlo. Dus zowel in de top als de kelder van het amateurvoetbal.

MOOISTE ,,Ik heb inderdaad alles meegemaakt. Veel hoogtepunten. Misschien was wel het mooiste dat ik vanaf een zondagvijfdeklasser (Saestum) vertrok naar SDC Putten, dat toen in de hoofdklasse speelde en waar ik direct veel aan spelen toekwam. Bij Nijkerk ben ik nog gepromoveerd naar het toenmalige hoogste niveau. Ik heb vijf jaar bij Bennekom gespeeld. Omdat ik daar nu nog kom als manager van Sport BSO de thuisclub, heb ik zeker wat met deze club.’’

In 2016 leek Marco van Rooijen te vertrekken van Bennekom naar DOVO. ,,Toen kwam uit een MRI-scan naar voren dat het kraakbeen in mijn rechterknie was beschadigd. De deal ging niet door. Dat kon ik begrijpen. DOVO wilde alleen een speler die een hoge intensiteit aan kon. Ik heb toen een week of acht niets gedaan en heb daarna eigenlijk geen last meer gehad van mijn knie. Wel heb ik toen bewust gekozen om lager te gaan voetballen.’’

Daarna was er Otterlo, twee jaar WAVV – waar hij een promotie meemaakte – en weer terug naar Otterlo, waar dit in totaal zijn vijfde jaar is. ,,Ik was nog nooit in Otterlo geweest. Moest de eerste keer de navigatie aanzetten. Het gesprek was bij het oude complex. Toen ik het allemaal zo zag, zei ik: hier ga ik nooit spelen. Voorzitter Bertus Hendriksen nam mij toen mee naar het nieuwe sportpark. Ja, daar wilde ik wel spelen.’’

Dat jochie van Saestum heeft toch de top van het amateurvoetbal gehaald

LIEFHEBBER ,,Ik begon bij Otterlo in de laagste klasse. Wij moesten tegen ploegen waar ik nog nooit van had gehoord. Over de kwaliteit van de tegenstanders heb ik vaak gelachen. Als je dan een knal kreeg, raakte ik wel eens geïrriteerd. Maar ik ben een echte liefhebber. Als ik eenmaal in de ‘wei’ stond, voor volle tribunes in Spakenberg of op een veld achteraf, ik vond het lekker om te voetballen. Daar komt bij dat Otterlo een voetballende ploeg is. Jongens als Bas Pol, Robin Koning, Arnout Lagerweij en Paul Speldenbrink hebben ook op een hoger niveau gespeeld.’’

In Otterlo werd Van Rooijen, tegenwoordig Edenaar, in zijn eerste jaar kampioen. Vorig seizoen was er een tweede titel en promotie naar de tweede klasse. ,,Ik was er al voor mijzelf uit dat dit mijn laatste jaar zou worden. Helaas kreeg ik na de tweede competitiewedstrijd tegen Dieren last van mijn knie. Een MRI wees uit dat er sprake is van slijtage. Er zit niet veel kraakbeen meer in mijn knie. Als ik gewoon wil blijven lopen en niet snel aan een kunstknie wil, moet ik stoppen met voetbal. Dan is de keus niet zo moeilijk. Bovendien, ook al zou ik willen: het gaat gewoon niet meer.’’

KLIK Daarmee komt dus een einde aan een voetballoopbaan, waarbij opvallend is dat Ronald Lieftink elf jaar zijn trainer was bij Bennekom, WAVV en Otterlo. ,,Dat is geen toeval. Ik was zeker niet de makkelijkste. Maar wij hadden een klik. Ook dronken we na afloop in de kantine altijd een biertje.’’

,,Marco was een jongen met een goede techniek, inzicht, een mooie trap en ook nog snel’’, reageert Lieftink. Bij Bennekom hield hij zich goed staande. Bij WAVV en zeker bij Otterlo was hij een meerwaarde. Een allround-speler, die je op veel posities kon neerzetten. Misschien dat hij wat hautain oogt, maar ook een hele aardige en sociale jongen.’’

Vraag is: wat nu? ,,Ik maak het seizoen gewoon af bij Otterlo. Dat wil zeggen: ik ben er donderdagavond en ga op zaterdag kijken. Ondertussen ga ik nadenken wat ik ga doen. Ik ben in het bezit van een UEFA B-trainersdiploma. Ik heb Patria in Zeist al getraind, net als de jeugd en vrouwen van Bennekom en Otterlo.’’

,,Otterlo, een hele mooie club, heeft nog voorgesteld aan het einde van het seizoen een afscheidswedstrijd te gaan spelen met spelers waarmee ik in het verleden heb gespeeld. Ik zal de schoenen dan nog een keer aantrekken als speler. Hoewel het afscheid nu nog pijn doet, kan ik terugkijken op een mooie carrière, waar ik ook best trots op ben. Dat jochie van Saestum heeft toch de top van het amateurvoetbal gehaald.’’

Bron: Ede Stad
Foto: Ton Blotenburg