Jop Stöfsel: ,,Ik ben er nog niet klaar mee”

Zwarte zaterdag. Dat was 28 oktober 2018 zeker voor Jop Stöfsel. De 26-jarige voetballer verloor niet alleen met Otterlo de altijd beladen derby met 3-0 van SDS’55. Maar bovenal raakte hij voor de derde keer geblesseerd aan zijn rechterknie. De eerste reactie was dat het einde carrière voor de geboren Utrechter leek te zijn. Leek.

,,Ik probeerde een bal binnen te houden. Ik knakte met mijn rechterknie naar binnen. Ik wist dat het fout zat. Mijn eerste gedachte was ook dat het over was. Het was mentaal een gigantische dreun. Ik was in december 2017 geblesseerd geraakt. Ik had er echt alles aan gedaan weer fit te worden. Ik wilde slagen bij Otterlo na mijn overstap van Lunteren. Zat vijf tot zes keer per week in de sportschool. Na een paar invalbeurten, stond ik tegen SDS voor het eerst in de basis. En dan gebeurde dit”, kijkt Stöfsel nog een keer terug.

Het was de derde keer dat de knie dienst weigerde. ,, Ik heb negen jaar geleden al eens mijn kruisband in mijn rechterknie gescheurd. Ondanks een operatie doen de kruisbanden weinig meer. Daardoor is er sprake van kraakbeen slijtage en weinig stabiliteit. In feite heb ik toen al het advies gekregen te stoppen. Ruim een jaar geleden heb ik mijn meniscus afgescheurd. Die is toen gehecht. Ook toen werd aangeraden te stoppen met voetballen.”

,,Mede dankzij mijn fysiotherapeut, kreeg ik nu binnen anderhalf week een kijkoperatie. Het bleek dezelfde blessure als bijna een jaar geleden. De hechtingen hadden het niet gehouden. Alleen waar toen gekozen is voor het behoud van de meniscus, is deze nu voor zestig procent verwijderd. De kruisband is gewoon blijven zitten.”

SPIJT ,,Natuurlijk werd weer geadviseerd dat het beter was niet weer te beginnen met voetballen. Ik weet zelf ook wel dat het beter is van niet. Maar je kan beter spijt hebben van de dingen die je doet, dan van de dingen die je niet doet. En ik zit in een fase van mijn leven, dat ik niet tien jaar kan wachten. Ik moest nu beslissen. En ik besef dat er een hoop mensen niet blij zijn met mijn beslissing, zoals mijn moeder, maar ik ga het toch weer proberen,” stelt de inwoner van Ede klip en klaar.

,,Waar de vorige keer de blessure eerst onduidelijk was, en het wel een paar maanden duurde voordat ik geopereerd werd, was het nu wel duidelijk. Ik kon snel na de operatie weer beginnen te revalideren. Volgens de fysio zit ik inmiddels weer op 80%. Ja, ook bij Otterlo was men verrast dat ik zo snel weer terug was. De eerste reactie was: ‘doe eens normaal’. Maar sinds het trainingskamp in Spanje train ik weer mee, zonder nog met de partijvormen mee te doen. Ik hoop over een paar weken weer helemaal aan te sluiten. Daarna gaan we per wedstrijd bekijken wat het beste is voor mijn knie. Ik wil vooral weer plezier aan het voetballen gaan beleven.”

MOTIVATIE ,,Ik denk dat je een beetje gek moet zijn toch weer te gaan voetballen. Maar ik ben gewoon een enorme liefhebber. Er is een intrinsieke motivatie mijzelf te willen bewijzen. En iedereen heeft echt zijn goede bedoelingen mij te adviseren te stoppen. Maar niemand staat in mijn schoenen.”

,,Natuurlijk houd ik in het achterhoofd dat het weer mis kan gaan”, zeg de maatschappelijk werker van het Leger des Heils. ,,Ik heb er ook met Otterlo al over gesproken, om dan toch bij de club betrokken te blijven. Ik zit er anderhalf jaar. Het is een hele warme club. Ik heb er vrienden gemaakt.”

,,In de periode dat ik geblesseerd was, zat ik al op de bank. Soms reageerde te enthousiast. Een assistentenrol zou ik best wel willen in de toekomst. Bij Otterlo of een andere club. Maar eerst wil ik er nog uithalen als voetballeer, wat er nog in zit. Want het moge duidelijk zijn: ,,ik ben er nog niet klaar mee”, besluit Jop Stöfsel.

Bron: Ede Stad